தமிழர்பால் மனிதாபிமானம், மறக்கப்பட்டு வருகிறதா?

குடாநாட்டில் ரயில்வே திணைக்களத்துக்குச் சொந்தமான ரயில் பாதைகள் மற்றும் ரயில் நிலை யங்கள் அமைந்திருந்த காணிகளில் வசித்து வரு வோரை இம்மாத இறுதிக்குள் வெளியேற்றுமாறு அரசாங்கத்தின் சார்பில் யாழ்ப்பாணம் அரசஅதிபர் அந்தந்தப் பகுதி பிரதேசசெயலர்களுக்கு உத்தர விட்டுள்ளார்.

தெற்கிலிருந்து வடக்கே யாழ்ப்பாணத்துக்கு 19 வருடங்களின் பின்னர் ரயில் சேவையை விரைந்து மீண்டும் ஆரம்பித்துவிட வேண்டும்; அதனைத் தனக்குச் சார்பான பிரசாரப் பொருளாக்கி தமிழர்களின் மனங்களை வென்றுவிட வேண்டும் என்று அரசாங்கம் துடியாய்த் துடிக்கிறது புலப்படு கிறது.

வன்னியை விடுவிக்கப்பட்ட பிரதேசமாக்கிய கையோடு, வடக்கில் அபிவிருத்தியை விரைந்து ஏற்படுத்தினால் வன்னியில் உயிர்நீத்த ஆயிரக்கணக் கான தமிழர்களின் இழப்புக் குறித்து ஆற்றாது அழுது கண்ணீர் வடிக்கும் குடாநாட்டு மக்களின் துன்பத்தை, சோகத்தை குறைத்து விடலாம் என்று அரசாங்கம் கணக்குப் போட்டிருக்கின்றதா....? அல்லது வடக்கு அபிவிருத்தி என்ற மேலுறையுடன் வெளிநாடு களிடம் இருந்து பெரும் நிதியுதவியைக் கறக்க லாம் என்ற திட்டமோ...? அதனால் வேக வேகமாக உட்கட்டுமானத்தை உயர்த்திக் காட்டுவதற்கு அரசு அவசரப்படுவதாகவே தோன்றுகிறது.

அந்த நோக்குடனான வீச்சில் கண்ணை மூடிக் கொண்டு அல்லது மண் விண் தெரியாமல் என்றும் கூறலாம், பல புதிய திட்டங்களை, வடக்கின் அபி விருத் திக்கென வடக்கின் வசந்தம் என்ற எழுச்சிப் பெயரில் முன்னெடுக்கப்போவதாக அரசு பிரசாரம் செய்கின்றது.
வடக்கை அபிவிருத்தி செய்ய வேண்டாம் என்றோ, இங்கு வாழும் மக்களின் வாழ்க்கை நிலையை உயர்த்த வேண்டாம் என்றோ அல்லது இப்பிரதே சத்தின் உட் கட்டுமானங்களை சீர்செய்யவேண் டாம் என்றோ இந்தப் பிரதேசத்தின் எந்தப் பிரஜை யும் சொல்லமாட்டார்; வரவேற்காது இருக்கவும் மாட்டார்.

ஆனால் தற்போதைய தள நிலைமைகளை, கருத்தில் கொள்ளாது தமிழர்களின் மனங்களை வெல்கிறோம் அல்லது வெல்வோம் என்று வெளி யுலகத்துக்கு காட்டிக்கொள்வதற்காக மக்களுக்கு இடைஞ்சல் தரும் அலுவல்களை ஆற்றுவது எந்த வகையிலும் பொருத்தமாகாது; ஏற்புடையதும் அல்ல.

குடாநாட்டுக்கு ரயில் சேவை தேவைதான். அதற் கான பணிகள் நடைபெறத்தான் வேண்டும். அத னைச் செய்வதில் அளவுக்கு விஞ்சிய அவசரம் தேவை தானா? அதுவும், ஏற்கனவே அரசாங்கம் குடாநாட் டில் எண்பதுகளிலும் அதன் பின்னரும் நடத்திய போரின் காரணமாக, தமிழர்கள் பூர்வீக காலம் தொட்டு வாழ்ந்துவந்த வலிகாமம் வடக்குப் பிர தேசத்தை அரசு இராணுவ வலயம் ஆக்கியதால் அங்கிருந்து வெளியேற் றப்பட்டு இடம்பெயர்ந்து வந்து ரயில் பாதைகளிலும் ரயில் நிலையங் களிலும் குடியமர்ந்த மக்களை ஆகக் குறைந்தது மூன்றுமாத கால முன்னறிவித்தல் தானும் இல்லா மல் வெளியேற்றி மீண்டும் அவர்களை அகதி களாக்கி அவதிப்பட வைக்க வேண்டுமா?

அரசாங்கம் என்பது மக்கள் நலன் நாடியே செயற் பட வேண்டும். ஆனால் தமிழர்களைப் பொறுத்த வரை அவர்களை சொந்த மண்ணிலேயே துன்பப் படுத்தி ஏதிலிகளாக்கும் கருமங்களிலேயே கொழும்பு அரசாங்கங்கள் கடந்த பல தசாப்தங்களாக இன்பம் கண்டு வருகின்றன பாதுகாப்பு என்ற கேடயத்துடன்!

ஓமந்தையில் ரயில் நிலையம் கட்டுவதற்காகக் கடந்த வாரம்தான் அத்திவாரக்கல் நடப்பட்டிருக் கின்றது. அதனைப் பூர்த்திசெய்து யாழ்ப்பாணத்துக்கு ரயில்பாதை இடவும், இடையில் ரயில் நிலையங் களை நிர்மாணிக்கவும் ஆகக் குறைந்தது ஒரு வருடம் தேவைப்படாதா?

அந்தக் காலப் பகுதிக்குள் இப்போது குடாநாட்டில் ரயில் நிலையக் காணிகளில் குடியிருப்போருக்கு அவர்கள் வேறு இடங்களில் வசிப்பதற்கான வசதி களை அரசு செய்து கொடுக்க முடியாதா? அத்தகைய ஒரு ஏற்பாட்டுக்கு முன்னர் வெளியேற வேண்டும் என்றால் 275 குடும்பங்களைச் சேர்ந்த முன்னைய அகதிகள் மீண்டும் அகதிகளாக்கப்படவேண்டுமா?
தமிழ் மக்களை அகதிகளாக்கி வேடிக்கை பார்க்க வேண்டும் என்பதில் கொழும்பு அரசுகளுக்கு இப் படி அடிக்கடி அவ்வப்போது அலாதி விருப்பம் உண்டாவதற்குக் காரணம் என்ன? அவர்கள் இரண் டாம்தரப் பிரஜைகள் தானே; பாதுகாப்பு என்ற முத் திரை குத்தி அவர்களை எதுவும் செய்யலாம்; தட் டிக் கேட்பதற்கு எவரும் இல்லை என்பதாலா? இந்த நாட்டில் வாழும் பெரும்பான்மை இனத்தவர் போன்று தமிழர்களும் சம பிரஜைகள், அதாவது உரிமைகள் உள்ள பிரஜைகள் என்ற நிலைக்கு வருவதற்கு அவர்களுக்கு வலுவில்லை என்று கருதுவதாலா? தமிழர்களைப் பொறுத்தவரை அவர்கள்பால் மனிதநேயம் அவர்கள் மீது மனிதாபி மானம் காட்டுவது என்பதெல்லாம் வசதியாக மறக் கப்பட்டு வருகின்றது என்பதாலா? இந்த நிலை எப் போது மாறும்?